- निष्प्रभ सजी -
साँझ पख बाको घाम कास्कीकोट तिरट अस्ताउँछ
खै किन
उदाउँदै घरेको घामसँग भन्दा
अस्ताउँदै गरेको घामसँग
बाको कुरो मिल्छ
बा आफैसँग बर्बराइरहन्छन्
‘कुरो त छोरोसँग नि मिल्थ्यो
खै किन म अस्ताउने बेलामा
छोरो उदाउँछु भनेर निस्क्यो ?’
बिहानी पख
बाको घाम
काउँको डाँडातिरट उदाउँछ
बालाई उदाउँदै गरेको घाम पटक्कै मन पर्दैन ।
बालाई
बग्दै गरेको नदी
र उड्दै गरेका चराहरू पनि मन पर्दैनन् ।
सेती नदी
बाले थाहा पाउँछन् कि झैँ गरेर लुकी लुकी बगिरहेकै छ ।
बाकै टाउको माथि
बाकै तालुमा बिष्ट्याउँदै
चराहरू उडिरहेकै छन् !
बालाई लाग्छ ।
यही नदीले सिकायो होला
छोरालाई बग्दै बग्दै समुन्द्र सँग मिसाउन
बालाई लाग्छ ।
यीनै चराहरूले भनिदिए होलान्
उडेपछि आकाश अझै फराकिलो देखिन्छ !
बालाई लाग्छ
यही घुमिरहने घामको लहलहैमा
उज्यालो सपना देख्न खोजे होलान् सन्तानहरूले !
बालाई झनक्क रिस उठ्छ !
नदीले किन उक्लिन सिकाएन
चराले किन फर्किन सिकाएन
घामले त झन् भन्दै भन्दिएन
एकदिन
फेरि यही आँगनमा उदाउनु पर्छ भनेर !
साँझपख बा बर्बराइरहन्छन् !
